De Aalstenaar is een eigenzinnig baasje. Enkele Hollanders beweerden laatst dat Aalstenaars dwarsliggers zijn, maar dat schudden ze ook maar lukraak uit hun mouw na enkele kisten Dom Perignon White Gold Jeroboam op naam van de Aalsterse schatkist.
Nee, de Aalstenaar is een fier, chauvinistisch (een wat?) beest, die de liefde voor de moederstad hoog in ’t vaandel draagt. Soms ook een vies beest, maar altijd een lief beest.
Gaat Jani naar Aalst? Dan herleidt de Aalstenaar de modegoeroe in een handomdraai tot edelfigurant van zijn eigen programma. Wint een leerkracht van een lokale school The Voice? Dan naturaliseren ze de brave jongen nog voor hij “Ja maar mannen, ik ben eigenlijk van Erp…” prevelt.
Strijkt er een koppel uit Eeklo neer voor Mijn Pop-uprestaurant? Dan zal de Aalstenaar wekenlang vieze talloren paleo-skeft eten om toch maar die finale te halen.
Zo is de Aalstenaar.
Want de Aalstenaar weet dat winst in een reality-programma altijd resulteert in een groot volksfeest. En wanneer dat eerste er niet inzit, maakt hij zich sterk dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Zo weet de Aalstenaar ook dat de Ronde van Vlaanderen naar Aalst halen belangrijker is dan effectief een milliseconde op tv komen tijdens de uitzending. Daarom vergeeft hij het de filmhelikopterbemanning als ze liever willen belotten i.p.v. fraaie beeldjes van het Londen aan de Dender draaien.
Zo is de Aalstenaar nu eenmaal. Begripvol. Warm van inborst. Maar ook parmantig en trots. Sterk als een rots, zacht als de billetjes van een marsepeinen varkentje. Steeds bereid om door weer en wind op de eerste rij te staan wanneer één van de inwoners vanuit de modderige goot vol gesluikstort pmd een greep doet naar de sterren. De roem, de eeuwigheid. Forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air.
Immer paraat, goed ingeduffeld voor de buis onder zijn sozekken. Voorzien van chips, opgestapelde palletten 33’ers en een porseleinen bedpan – want we willen niet onnodig een cruciaal fragmentje missen wanneer er iets komt piepen.
De Aalstenaar doet niets liever. Toch was het al even op een droog houtje bijten. Goed, er zat afgelopen week een Aalsterse inbreker in het opsporingsprogramma Faroek, maar da’s toch niet helemaal hetzelfde. De vreugde was dan ook groot toen enkele weken geleden VIJF aankondigde dat er EEN AALSTERS KOPPEL op het idyllisch Thais eiland zat.
Vanavond, vanavond.
Vanavond is het eindelijk weer zover. Want om 20.35 u. verdedigen Tim en Deborah de Aalsterse driekleur in de ultieme relatietest, de hoogmis van de reality-tv, de guilty pleasure van KVHV-Antwerpen, het pandemonium van bedrog, intriges, drank en te lang in de droogkast geslingerde strings.
Onze raison d’être, het lichtpuntje in de duisternis, de prachtig gemonteerde natuurbeelden van een van schaamte, echtelijke trouw, normen en waarden verstoken bonobokolonie op hun vertrouwde apenrots … Temptation Island.
Blijft Tim uit de klauwen van de opgespoten harpijen? Pookt verleidster Yana zijn oude playboybloed op met alle gevolgen van dien? Of zoekt de West-Vlaamse nagelstyliste enkel een luisterend oor omdat ze het muuuug is dat primaten haar bestoken met dickpics?
En onthult de eerste aflevering waarom één van die verleidsters door het leven moet met de naam “Zwanetta”? Alsof het leven an sich al niet hard genoeg is.
Sleept één van de volgekliederde neanderthalers Deborah naar zijn hollengrot? En beelden ze daar vervolgens het beest met de twee ruggen uit, of wil Fabrizio haar gewoon zijn verzameling autovelgen tonen? Morst “mooiboy” Gino na enkele flessen steirken wat Piña Colada over zijn medeverleiders?
Of komt het Aalsters koppel zonder kleerscheuren terug van het Sodom en Gomorra?
We ontdekken het vanavond!
En waarom dan niet meteen op groot scherm in JH Ypsilon? Iets oudere kindjes kunnen ook in De Geniepegen Drauk terecht. Dé totaalervaring is mogelijk in Grand Café Des Arcades Aalst, waar ze gewezen verleidster Saartje wisten te strikken. Als die kleffe Ken maar niet opduikt met zijn gitaargepingel.
